نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

‏‏سه شنبه‏، 2012‏/03‏/06

 

 

 

رطب خورده منع رطب کی کند؟

حسین اسدی

 

خوشا بحال آنان که جمهوری اسلامی را از همان ابتدا قبول نداشته اند، و مجبور هم نیستند برای هر ترفند جدیدی که از طرف رهبران این رژیم انجام میگیرد، بدنبال تفسیر و تشریح آن بگردند. یکی از عوام فریبی های رایج در نظام ولایت فقیه راه انداختن گاه بگاه نمایشنامه های مضحک "انتخابات" است، که بظاهر بجهت "مشروعیت" بخشیدن به نظام و تحقق اصل "میزان رآی ملت است" انجام گرفته و هربارهم حالت مضحک تری بخود می گیرد و، طی آن، مانند همه ی نظام های توتالیتر، بخش دیگری از نیرو های وفادار به نظام حذف و عملأ تصفیه میشوند.

 

  یکی از مشخصات بارز انتخابات در جمهوری اسلامی این است که  شرکت کنندگان درآن، چه انتخاب شونده و چه راًی دهنده، بدون توجه به اینکه اصولا امکان برگذاری انتخاباتی آزاد، به روش معمول در کشورهای دموکراتیک در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی وجود ندارد  و چنانچه انتخاب هم بشوند، انتخاب آنان نیز متکی بر همین شرایط غیر دموکراتیک خواهد بود، دست به این کار می زنند. چنانچه در آن پیروز باشند انتخابات را سالم، آزاد و صحیح می خوانند، و به محض اینکه نتیجه حاصل از آن مطابق با میل و خواست آنان نباشد و یکی از قیود متعددی که انجام هرگونه مراجعه آزاد به آرای مرد م را غیر ممکن میسازد گریبان آنها ر ا بگیرد "داد و فر یاد برآرند که مسلمانی نیست".

 

این عارضه انتخاباتی این بار گریبانگیر اصلاح طلبان بصورت اعم و بصورت مشخص تر شخص آقای خاتمی گردیده است. آقای خاتمی که همیشه دل در گرو حفظ نظام جمهوری اسلامی داشته و از قربانی کردن هیچ چیز در این راه ابا نکرده است، هنوز هم برایش مشکل است که قبول نماید در چارچوب قوانین موجود جمهوری اسلامی امکان برگذاری هیچگونه انتخابات آزادی وجود ندارد، و مردم سالاری دینی هم که ایشان وعده اش را می دهند در نمک زار ولایت فقیه و جمهوری اسلامی سرابی بیش نیست. برای ایشان ظاهرا هنوز هم مشکل است قبول نمایند که تاریخ مصرف اصلاح طلبان درون نظام نزد مقام ولایت و رهبری باتمام رسیده است و ناز و غمزه کسانی همچون ایشان هم دیگر خریداری ندارد. ایشان بر اساس همین تصور غلط در چند ماه گذشته و درغیاب سایر رهبران اصلاح طلب (موسوی، کروبی) و بظاهر از طرف همه آ نان  اعللام نمودند که:

 

"بنده می‌گویم بیایید فضا را آماده کنید زندانیان آزاد شوند، ‏حصرها برداشته شود، فضا باز شود این مردم ما اینقدر بزرگوار و خوبند، این ‏جوانان ما که اینقدر رنج دیده اند اگر این فضا باز شود و به آینده امیدوار باشند ‏دارای گذشت اند، در این صورت مملکت تضمین و تامین می شود".

و پس از اینکه "شرایط حداقلی" هم که او اعلام کرده بود برآورده نشد، در آذرماه سال جاری اعلام کرد که: "وقتی همه نشانه‌ها دلالت بر اين دارد که نبايد در انتخابات شرکت کنيم، شرکت در انتخابات معنايی ندارد."

 

سایر اصلاح طلبان هم به تبعیت از او مردم را به عدم شرکت در اتخابات دعوت نمودند. ولی محمد خاتمی بناگاه و در روز انتخابات تغییر عقیده داد و حفظ و تقویت نظامی را که در مجموع خود مورد تنفرمردم است بر حفظ حیثیت خویش و احترام به اعتمادی که بخشی از مردم به جریان اصلاح طلبی نشان داده بودند ترجیح داد، ودر حوزه ‌ای در دماوند در انتخابات نمایندگان مجلس شورای اسلامی  شرکت نموده و رأی خود به "جمهوری اسلامی"(!) را به صندوق انداخت.

 

آقای خاتمی دلیل این عدم وفا به عهد را چنین بیان کرد که: "ابعاد متعددی از موضوعات مختلف که هر لحظه بر تصميمات می‌تواند اثرگذار شود، خواستار درک اين پيچيدگی‌ها ا از سوی همگان شد."، که چون بیانی نامفهوم و ناروشن است قابل قبول کسی واقع  نگردید و سرخوردگی زیادی را در میان اصلاح طلبان و پیروان او بوجود آورد. و در حقیقت هم باور کردنی نیست که شخصی چون او بر پایه مشتی شایعات دست به چنین قمار خطرناکی زده و آخرین میخ را بر تابوت اصلاح طلبی و اصلاح طلبان کوبیده باشد.

اما آنچه بعید نیست این است که آقای خاتمی با تذکر و یا تهدید کسی و یا با مروری مجدد بر شرایطی که خود تحت آن به ریاست جمهوری رسید، پیش شرط های خود  برای عدم شرکت درانتخابات را بنا به مثل "رطب خورده منع رطب کی کند " نادرست تشخیص داده، وبا قاضی نمودن وجدان خویش دست به چنین عملی زده باشند.

 

آقای خاتمی حتما بخاطر آورده اند که ریاست جمهوری ایشان نیز محصول حق کشی های شورای نگهبانی است که همیشه بعنوان ابزاری در خدمت ولی فقیه عمل نموده و خود به یکی از موانع عمده برگذاری انتخاباتی آزاد در ایران تبدیل گردیده است. اقای خاتمی بعید نیست باین نتیجه رسیده باشد که پیش شرط های کنونی ایشان بی اعتبار است، چه در دوران اول ریاست جمهوری او هم نه تنها فضای سیاسی بازی بر جامعه حاکم نبود و نه تنها زندانیان سیاسی وعقیدتی بی شماری در زندان ها وجود داشتند وآزاد نگردیدند، بلکه قتلهای زنجیره ای فجیع روشنفکران و سیاستمداران وحمله ارازل اوباش حکومتی به خوابگاه دانشجویان که طی آن جوانان دانشجو به قتل رسیدند و یا به دلیل شرکت در تظاهراتی آرام به زندانهای طویل المدت محکوم شدند نیز در همان زمان اتفاق افتاده است. و با اینهمه و برخلاف شروط  امروزی شان خود را دوباره کاندیدا نموده و بعنوان رئیس جمهور ولایت فقیه برای چهارسال دیگر زمینه ساز روی کار آمدن یکی از فاسد ترین حکومت هایی گردیدند که  امروز مملکت ما را به مرز نابودی کشانده است.

 

در انتخابات اخیر ولی فقیه نشان داد که بغیراز تن دادن بدون هیچ قید و شرط  افراد ی به فرامین او و اطاعت محض آنان از او بدون هیچگونه چون و چرایی هیج چیزی دیگری را تحمل نمیکند. کارگردانان اصلی در این انتخابات هم کسانی بودند  که اصولا باوری به رآی مردم ندارند. و اصلی  ترین کارگردان صحنه مصباح یزدی بود که اصولا ارزشی برای انتخابات و رآی مردم قائل نیست، و معتقد است که:

 

"مردم چه کاره اند که به کسی حق بدهند مگر خودشان چنین حقی را دارند؟! مردم تعیین کرده اند ... مردم چه حقی داشته اند... قانون یعنی خدا و مجری قانون یعنی کسی که خدا تعیین کرده ... حکومت باید براساس اسلام و با اذن ولی امر حقیقی یعنی امام معصوم که به فقها داده شده باید تعیین شود. [تاًکیدها از ماست]

 بدون اذن او و بدون نصب او رئیس جمهور حکومت غاصب است و به تعبیر او طاغوت است ... رئیس جمهور منتخب مردم اگر از طرف ولی فقیه نصب نشود طاغوت است ."

 

آقای خاتمی و یارانشان پس از این انتخابات بایستی بالاخره درک کرده باشند، که کارگردانان کنونی نظام خود را بی نیاز از مردم و رآی و نظر آنان نموده اند، و درهمین راستا نیازی هم به اصلا ح طلبان و اصلا ح طلبی نمی بینند. بنابراین اکنون نوبت آقای خاتمی و یاران ایشان است که بین اطاعت بی چون و چرا از ولی فقیه و یا قرار گرفتن در کنار مردم برای ساختار جامعه ای باز و دموکراتیک بر خرابه های نظام ولایت فقیه یکی را انتخاب نمایند.

 

حسین اسدی

اسفند ۱۳۹۰

_________________________________________________________________

مقالات منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر سياست و اهداف نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران نميباشند. حق ويرايش اخبار و مقالات ارسالی برای هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.