نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

صفحه نخست ◄

۶ ژانویه ۲۰۱۳

روزشمار دولت بختیار

چهارشنبه یازدهم بهمن ١٣۵٧

سعید بشیرتاش

روزشمار یك انقلاب، كارى است كه چهار سال پیش [۲۰۰۹] به صورت مشترك با ابراهیم نبوى انجام دادم. روال كار این بود كه دوره هایى از این مجموعه را ابراهیم نبوى انجام مى داد و دوره هایى را نیز من. یكى از دوره هایى را كه من نوشتم، از ١۶ دى تا ٢٢ بهمن و مقارن با دوران نخست وزیرى شاپور بختیار است. در اینجا مى توانید این روزشمار را بخوانید.

بختیار: خطر یک دیکتاتوری سیاه

شاپور بختیار نخست وزیر، در آستانه ورود آیت الله خمینی به کشور، در پیامی به مردم ایران که در اطلاعات دوازدهم بهمن درج شد، ضمن خطرناک خواندن وضعیت کشور، از آنها خواست که با روشن بینی و تعقل راه خود را انتخاب کنند. نخست وزیر ایران افزود که ادامه انقلاب یک نظام دیکتاتوری در قفای خود به همراه می آورد. وی گفت که مفهوم آزادی برای من روشن است و در این مدت کوتاه آنرا نشان داده ام. بختیار از مردم خواست که از این آزادیها با احترام به قانون استفاده کنند، چرا که در غیر این صورت مملکت بدون تردید به یک دوران سیاه دیکتاتوری باز خواهد گشت. بختیار در این پیام بار دیگر مطبوعات کشور را زیر فشار دو سانسور جدید که در پیام های قبلی آنها را سانسورمذهبی و سانسور سرخ خوانده بود، دانست.

در بخش هایی از پیام نخست وزیر آمده است: «… مردم آزاده ایران! … کشور ایران لحظات بسیار حساس و تا حدی خطرناک را می گذراند. مسئله وحدت و موجودیت ما هدف اصلی دولت است. و در این راه همانطور که بارها اعلام کردم از هیچگونه فداکاری و مجاهدت دست بر نخواهم داشت. برای من مفهوم آزادی بسیار روشن است و در این مدت کوتاه عملا آنرا به کلیه مردم این کشور و به خصوص مخالفان خود نشان داده ام. در هر حال، در این ایام، من از تمام هم میهنان عزیز تقاضا دارم که با روشن بینی و تعقل راه خود را انتخاب کنند و دستخوش تحریکات اجنبی که اغلب بطور ماهرانه و به صورت دلسوزی و نصیحت جلوه گر می شود، نشوند.

تمام انقلاب های جهانی وقتی طولانی می شود، مردم را خسته می کند و یک نظام دیکتاتوری در قفای خود هدیه می آورند. سعی کنیم که از نهضت آزادی به نفع مردم کشور و با احترام به قانون استفاده بنماییم، و در غیر این صورت علاوه بر خطرات گوناگون که ما را تهدید می کند، مملکت بدون تردید به یک دوران سیاه دیکتاتوری و شاید ملوک الطوایفی باز خواهد گشت. من به عنوان یک ایرانی شناخته شده و یک مبارز راه حق و آزادی از همه شما دعوت می کنم که به این تذکرات من توجه کنید. باز تکرار می کنم که مطبوعات ما که ٢۵ سال تمام زیر تسلط یک رژیم دیکتاتوری بودند، هم اکنون در تنگنای یک نوع سانسور جدید که از دو سمت به آنها فشار می آورد دست و پا می زنند و اکثرا همان افرادی که نوکران استبداد بودند، به منظور تطهیر خود را در پیشاپیش نهضت از همه انقلابی تر و پر جوش و خروش تر جلوه میدهند.

…من با صدای بلند به عموم هموطنان عزیز هشدار می دهم از این ساعت هر قطره خونی که در این کشور ریخته شود، با در نظر گرفتن آزادی هایی که داده شده و روش مسالمت آمیز دولت، به گردن افرادی خواهد بود که توطئه نموده و قوای انتظامی را به مبارزه دعوت می کنند. با تمام آزادیهای امروزه دیگر جای خشونت و زد و خورد نیست. از این روح مسالمت آمیز و روش انسانی نباید خدای نخواسته سوء تعبیر شود. دولت قانونی باید قانون را اجرا کند و اطمینان داشته باشید که خواهد کرد. از این رو از کلیه مردم انسان دوست و شرافتمند می خواهم که از این پس آرامش خود را حفظ نموده، تا دولت بتواند به وعده های خود که برچیدن حکومت نظامی ضمن آنها بیان شده، مبادرت نماید. این با شماست که مرا مصمم نمایید که سربازها را به سربازخانه ها برگردانم و در یک محیط آرام با سعی و کوشش عموم به نوسازی ایران مترقی، متدین و آزاد بپردازم…» شاپور بختیار، یازدهم بهمن ١٣۵٧

آخرین روز اقامت آیت الله خمینی در پاریس

هواپیمای دو طبقه ایرفرانس که به گفته دکتر یزدی در کتاب » آخرین تلاشها در آخرین روزها» توسط طرفداران بازاری آیت الله خمینی کرایه شده است، امروز نیز در انتظار آیت الله خمینی بر روی باندهای فرودگاه اورلی پاریس بر زمین ماند. اما امروز آخرین روز انتظار است. امروز آخرین روز از اقامت آیت الله خمینی در حومه پاریس است. وی فردا با پرواز ایر فرانس به تهران باز خواهد گشت. آیت الله خمینی درطی ١١٨ روز اقامت در فرانسه از یک فرد گمنام در انظار بین المللی به یکی از معروفترین شخصیت های جهانی تبدیل شد. به نوشته کتاب » هفتهزار روز تاریخ انقلاب» وی در طی این مدت ٥٩ سخنرانی، ١٠٨ مصاحبه و ٣٦ پیام و اعلامیه منتشر کرد. آیت الله خمینی تنها در روز ١٩ دی، در ده مصاحبه جداگانه شرکت کرد. و علاوه بر این در طی این مدت صدها دیدار با شخصیت های مختلف ایرانی و خارجی داشت. در روز یازدهم بهمن ماه ١٣٥٧ در ایران «کمیته استقبال از امام خمینی» با همکاری فرمانداری نظامی تهران، نیروی هوایی کشور و ساواک، شرایط یک استقبال بزرگ از وی را فراهم آورد.

موج همبستگی با روحانیون مبارز متحصن

روزنامه اطلاعات در صفحه اول خود با چاپ عکس بزرگی از روحانیون متحصن در دانشگاه تهران که در حال تظاهرات هستند، نوشت: » امروز روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران دست به یک راهپیمایی در داخل محوطه دانشگاه زدند. راهپیمایی روحانیون که با خواندن سرود » ای خمینی تو ای رهنمای ما » انجام می گرفت مورد استقبال گروه هایی که در داخل دانشگاه گرد آمده بودند قرار گرفت و هزاران نفر به این راهپیمایی پیوستند. در سومین روز تحصن روحانیت مبارز ایران، بسیاری از گروه های دیگر نیز ضمن اعلام همبستگی به آنها پیوسته اند.

سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت، شورای هماهنگی سازمان های دولتی و ملی، انجمن اسلامی معلمان و جامعه کارکنان وزارت امور خارجه از جمله گروه های پیوسته به متحصنین هستند. کارکنان هواپیمایی ملی ایران «هما»، دانشجویان، کارکنان و استادان دانشکده مهدی رضایی و اعضای هیئت علمی دانشگاه ملی ایران نیز با صدور اعلامیه هایی پشتیبانی خود را از تحصن روحانیون اعلام کردند. سازمان مجاهدین خلق ایران نیز همچون دیگر گروههای سیاسی پشتیبانی کامل خود را از تحصن روحانیت مبارز تا بازگشت قائد و مجاهد اعظم امام خمینی اعلام کردند.

اعضای هیئت مدیره » سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات» نیز در ستاد تحصن روحانیون که در دانشگاه تهران تشکیل شده است حضور یافتند و همبستگی قلمزنان مطبوعات را با روحانیت مبارز اعلام کردند. از سوی روحانیون مبارز متحصن در دانشگاه تهران، آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، آیت الله مهدوی کنی، آیت الله محمـد حقی و آیت الله امامی کاشانی در این جلسه حضور داشتند.

در آغاز جلسه، محمـد علی سفری دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ضمن تشکر از مبارزات روحانیت، همبستگی نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات را با روحانیت مبارز که در تحصن هستند اعلام کرد و افزود: » اعضای هیئت مدیره سندیکا آمادگی کلیه نویسندگان و خبرنگاران را در جهت خدمت به انقلاب اصیل ایران اعلام می دارند و در سنگر خود برای انقلاب و در راه آن قلم می زنند.» آیت الله موسوی اردبیلی ضمن تشکر از روزنامه نگاران مطبوعات گفت: » انقلاب ایران با صفوف فشرده با گروه های کثیر زندانی و شکنجه دیده و شهید به یک گروه خاص تعلق ندارد.»

وی ضمن محکوم کردن سازشکاری، از رهبری داهیانه آیت الله خمینی تمجید کرد و گفت: » رهبر عظیم الشان نهضت ایران دست تمام سازشکاران را رد کرده است و امیدواریم که در سایه یکپارچگی و وحدت از تفرقه افکنی ها و از ایجاد دغدغه جلوگیری کنیم و پیروزی را به دست آوریم.»

آقای محمـد علی سفری دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، پس از انقلاب در طی یک بازجویی که ماموران وزارت اطلاعات از وی به عمل می آوردند دچار سکته ( ایست قلبی) شد و مدت کوتاهی پس از آن، در اثر عوارض ناشی از سکته در گذشت.

بختیار، چهره منفور یک مامور سیا

در آستانه بازگشت آیت الله خمینی به میهن، جبهه ملی ایران با انتشار مطالب مبسوطی در «خبرنامه» از اعمال سران ارتش و همچنین دکتر شاپور بختیار انتقاد کرده است. در شماره هفتم بهمن، این خبرنامه زیر عنوان «چهره منفور یک مامور»، دکتر بختیار را «عامل بی اختیار سازمان سیا، ساواک و استبداد» معرفی کرده که چون مهره گرانبهای بیگانگان در ایران نگهداری شده بود و حالا نقاب از صورت بر می دارد و مجری مقاصد پلید دستگاه سلطنت استبدادی است که می کوشد با قرار دادن نام مصدق در کنار نام خود، آن بزرگمرد تاریخ ما را بدنام و بی آبرو کند… در این مقاله، بختیار یک میرزا آقا خان نوری دیگر معرفی شده که جای میرزا تقی خان امیر کبیر را گرفته است…

فرماندهانی که می خواستند اقدام کنند

سپهبد مهدی رحیمی جلسه شورای عالی فرماندهان نظامی در تاریخ نهم بهمن برگزار شد. در این جلسه فرماندهانی که می خواستند که ارتش وارد عمل شود، نظر دادند. در جلسه شورای عالی فرماندهان نظامی، همه موافق نظرات ارتشبد قره باغی و سپهبد مقدم نبودند. تیمسار رحیمی خواهان حمایت کامل ارتش از شاپور بختیار بود و در صورت استعفای نخست وزیر، وی دخالت ارتش و یک نخست وزیر نظامی را تنها راه حل می دانست. سپهبد رحیمی گفت:» انشاءالله که آقای بختیار موفق بشود و برود جلو. ولی اگر یک وقت خدای نکرده ایشان استعفا دادند، مرحله آخر است و فکر می کنم که باید یک نخست وزیر نظامی داشته باشیم و یک هیئت دولت نظامی تشکیل بشود و بیایند شروع کنند و این آخرین عملی را که برای حفظ مملکت لازم است انجام دهیم. من فکر می کنم که جز این، راه دیگری نمی توانیم داشته باشیم.»

وی افزود: «شاید برسیم به آن مرحله که آخر جنبه کودتا بگیرد….. در موقعی که ما به بدترین شرایط رسیدیم، فکر می کنم تنها راه کاری که مانده است، راه – کار نظامی است. چون در آخرین لحظه وقتی که دیگر نه مجلسی هست، نه شورای سلطنت و نه نخست وزیر، تنها کسی که می تواند کشور را نجات بدهد ارتش است وتوام با آن راه کار سیاسی از هم اکنون از طریق نخست وزیر تهیه شود.» البته که منظور سپهبد رحیمی از راه کار سیاسی کاملا متفاوت از منظوری است که قره باغی و مقدم داشتند. رحیمی راه کار سیاسی را ایجاد شرایط داخلی و بین المللی برای عقب زدن آیت الله خمینی و بختیار را مجری آن می داند.

اما بعضی دیگر از فرماندهان بدترین شرایط را همین الآن می دانستند و نه هنگام استعفای بختیار. چرا که آن زمان را برای اقدام نظامی دیر می دانستند. در نتیجه اقدام نظامی را برای «همین الآن» تجویز می کردند. تیمسار محققی بیش از هر کسی از این نظریه دفاع می کرد. وی که در آنزمان رییس ژاندارمری کل کشور بود، پس از تیمسار رحیمی شروع به صحبت کرد و گفت:

» ببینید، فرض بفرمایید آن روز دیر است، ما دیگر کسی را نخواهیم داشت که اقدام بکنیم…. بله، همین الآن فکر کنید بدترین وضعیت است…. عقیده ام از روز اول که وارد این جریانات شدم ثابت بوده است. اگر مشکل یک چیز سیاسی است که ما نمی دانیم، بنده نمی دانم. ولی اگر طرف واقعا همین خمینی است و ما او را می خواهیم راضی بکنیم، این راضی بشو نیست. و اطرافیانش در مملکت به علت تسامح ما، به علت چشم پوشی ما، به علت اینکه طناب درست می کنیم برای خفه کردن خودمان، وضع روز به روز بدتر شده است و این را بنده هزار دفعه گفته ام، باز فردا از امروز بدتر خواهد بود. الآن ما دیگر سرباز برای مراکز آموزشی نمی توانیم بگیریم. فکر کنید بدترین وضع همین الآن است.

آن روزنامه نگار کمونیست را چرا باید بگذاریم که باشد و هر پرت و بلایی می خواهد بنویسد؟ مردم که الآن یکسره «یا مرگ یا خمینی» است. خوب ما از خمینی نترسیم. این رییس دولت اگر می خواهد حکومت بکند، شب چه فاسدین گذشته و چه فاسدین فعلی را، همه را ماموران بگیرند، زندانی کنند، آویزان کنند، تند و انقلابی جلو برویم و هیچکس هم هیچکاری نخواهد توانست بکند. همه بر می گردند به طرف ما. ما اگر بخواهیم اینطور شل شلی برویم جلو، دیگر این (بختیار) که رفت اصلا دیگر هیچکس نمی آید و جرات اینکه نخست وزیر بشود ندارد. ما هم که وسیله دستمان سرباز و افسر است، افسرهای جزء و سربازها همه می روند و دیگر نمی ایستند که ارتش بتواند کاری بکند.

هر عمل قاطعی که باید بشود، از همین الآن باید بشود. پس نباید کارش را از فردا شروع کند. الآن ۲۰۰ نفر آخوند که در دانشگاه تحصن کرده اند ( بگیریمشان) و خوب، حالا فرودگاه را باز کردیم. آقا تشریف می آورند. باز کنیم تشریف بیاورند توی هوا آقا را بگیرند. آقا را زندانش کنند با همه نفراتش.»

سپهبد خواجه نوری رییس اداره سوم ستاد بزرگ ارتشتاران نیز گفت: » تنها راه حل این است که بطور قاطع وارد عمل بشویم و ارتش اختیار تام مملکت را در دست بگیرد. ولی ریسک وارد آمدن تلفات شدید و رودر رویی با مردم وجود دارد. الآن بالاخره مردم مغزشویی شده اند. مسلما مسلط شدن بر اوضاع توسط ارتش با تلفات شدید روبرو خواهد بود. ریسک را باید از لحاظ سیاست های خارجی و داخلی یررسی کرد و قبول کرد. ولی تنها راه حل همین است. مماشات کردن و امروز و فردا کردن نتیجه اش این خواهد بود که ارتش از دست برود.»

تیمسار محققی تنها حدود یک ماه بعد، در حالی که توسط یکی از همراهان آیت الله خمینی بازجویی می شد بر صحنه تلویزیون ظاهر شد. چندی بعد نیز آیت الله خلخالی یکی از روحانیون متحصن در دانشگاه تهران، وی را محاکمه و اعدام کرد.

هادی غفاری: در جمهوری اسلامی یک مسلمان با یک غیرمسلمان از لحاظ حقوقی یکسان نیستند

هفته نامه ایرانشهر با چاپ یک نامه اعتراض آمیز به نحوه حضور حجت الاسلام هادی غفاری در شهر ناتینگهام انگلیس اشاره کرد. در این نامه که با امضای م. بهرام از ناتینگهام و عنوان » گر مسلمانی همین است که…» منتشر شد، نوشته شده است:

» چند روز پیش در دانشگاه شهر ناتینگهام یک جلسه سخنرانی برپا بود و در آن جناب آقای غفاری( فرزند هادی غفاری که به دست ساواکی ها شکنجه و شهید شده است) پیرامون معرفی اسلام صحبت کردند. ایشان نه بعنوان سخنگوی حضرت آیت الله خمینی بلکه بعنوان کسی که مدتها تحت تعلیم ایشان بوده اند و اخیرا هم مدتی در پاریس از تعالیم ایشان بهره گرفته اند، سخنانی ایراد داشتند.

بدون تعارف بگویم این سخنان آن چنان تعجبی در من برانگیخت که اگر تا آن زمان به مسلمان بودن خودم احساس افتخاری داشتم، این احساس جای خود را به شرمساری در مقابل انسانهای آزاده داده است، هرچند که هنوز این دلگرمی را دارم که سخنان ایشان نمی تواند ملاک قضاوت افکار حضرت آیت الله خمینی باشد، ولی اگر این دلگرمی هم از بین برود، باید با تاسف بگویم » وای بر این ملت! وای بر این انقلاب!» در زیر جملاتی چند از سخنان آقای غفاری را تا آنجا که در خاطرم مانده می آورم و قضاوت را به خوانندگان ایرانشهر می گذارم.

در جامعه جمهوری اسلامی یک مسلمان با یک غیرمسلمان از لحاظ حقوقی یکسان نیستند.

در جمهوری اسلامی آزادی بیان تضمین می شود، در صورتی که این آزادی به » توطئه!» علیه جمهوری اسلامی منتهی نشود.( آزادی بیان این چنینی از دیدگاه من فرقی با » آزادی بیان» شاهنشاهی ندارد. چون با تفسیرهای متفاوتی که ممکن است از کلمه » توطئه» بعمل آید می تواند خفقان گذشته را زنده نماید.)

از افراد غیرمسلمانی که در چند ساله اخیر در راه برانداختن رژیم جان خود را از دست داده اند نمی توان بعنوان شهید یاد کرد، زیرا شهید کسی است که در راه اسلام کشته شده باشد… چون مبارزه با مذهب یکی از دستورالعمل های مارکسیست هاست، بنابراین جمهوری اسلامی نیز مبارزه با آنان را در سرلوحه برنامه خود قرار خواهد داد…. یک مسلمان با یک غیرمسلمان( چه مذهبی چه غیرمذهبی) نه برابر است و نه برادر و نه متحد…. مسلمان کسی است که بگوید لااله الا الله…. انقلاب اخیر ایران تنها یک انقلاب مذهبی است و انگیزه ملت در این جنبش احساس خطری بوده که از نابودی اسلام در آنها ایجاد شده است.

در پایان بعنوان یک ایرانی مسلمان با ابراز تحسین و احترام نسبت به آزادگی و آزادمردانی که با هر عقیده و مرام در این انقلاب شرکت داشته اند، هرگونه سانسور و ترور فکری را محکوم می کنم. با عرض ارادت م. بهرام. ناتینگهام- انگلستان

منبع: سرزمین من

یادداشت های دکتر سعید بشیرتاش

◄ روزشمار دولت بختیار – پنج شنبه دوازدهم بهمن ماه ۱۳۵۷

◄ روزشمار دولت بختیار – سه شنبه دهم بهمن ماه ۱۳۵۷

_______________________________________________________________

مقالات منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر سياست و اهداف نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران نميباشند.

حق ويرايش اخبار و مقالات ارسالی برای هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.

صفحه نخست ◄